W konsekwencji nowelizacji ustawy śmieciowej mamy ogromny bałagan. Gminy nie bardzo radzą sobie z sposobem naliczania opłat za śmieci.
Nowa ustawa ponoć ma ukrócić skandaliczną praktykę wywozu śmieci do lasu. No ale to w teorii, bo w praktyce sprawa nie będzie wyglądać wcale lepiej niż jest to obecnie.
Przyszło mi ostatnio do domku pismo z urzędu, że mam im podać: kto ode mnie śmieci odbiera i jakie ja te śmieci produkuje. Dziwne jest to tym bardziej, że nie ma nic do rzeczy, ponieważ koszt wywozu śmieci w moim przypadku będzie wynikał z ilości ludzi zameldowanych w gospodarstwie domowym.
Od razu za jednym zamachem mamy, więc też reanimację przymusu meldunkowego, który to dostał słownie zniesiony przez Donalda(lenistwo chyba nie pozwoliło na więcej).
A co do śmieci w lesie to najczęściej nie są to zwykłe odpady tylko stare sprzęty, których i tak nie można wyrzucić do pojemników podstawionych przez przedsiębiorstwo komunalne. Takie odpady, albo trzeba oddać do sklepu w przypadku kupna nowego sprzętu lub oddać na specjalny skład, więc w tym punkcie ta ustawa nic nie zmienia.
Poza tym w lesie króluje gruz i odpadki organiczne, czyli odpady nie mające jakiegoś strasznie ujemnego wpływu na środowisko. O ile odpady organiczne możemy wrzucić do takiego kosza to gruz zwyczajnie się nam do niego nie zmieści. I tak musimy zamawiać kontener, czyli ustawa nic tu nie zmienia.
Żeby było jeszcze śmieszniej to ustawa podważa sens istnienia kontenerów do których dość często wynosiłem odpady, które dało się segregować. No jeżeli mam już płacić za śmieci horrendalne sumy to po jakiego grzyba mam się fatygować?
Warto też pamiętać, że ta cała "nacjonalizacja"(właścicielami śmieci staną się gminy) śmieci stwarza duże pole do nadużyć. Nie wiem jaki procent ludzi "rozlicza" się ze śmieci, ale zmuszenie wszystkich do jednolitego systemu "segregacji" śmieci jest nie tylko głupie, ale i nieracjonalne ekonomicznie. Mimo, że zwiększy się popyt na usługi komunalne to ich koszt zamiast spadać, wzrośnie. Co prawda jak to wynika z ustawy o zamówieniach publicznych, będzie decydował przetarg. Jak ta ustawa działa widzimy na przykładzie autostrad.
Pozwolę sobie użyć tu barwnego porównania, że ta nowelizacja to takie przywiązanie barana do palika i golenie go do gołej skóry.
Jest taki kawał o milicjantach, którzy zatrzymują faceta
za pisanie na murze, że "rząd jest do dupy". Milicjanci wypisują mandat,
a facet się broni. Ale
panowie władza! Ja miałem na myśli, że amerykański rząd jest do dupy.
Dobra, dobra - odpowiadają milicjanci. Już my wiemy, który rząd jest do
dupy.
Może nie wszyscy wiedzą, ale mieliśmy ostatnio proces Piotra Wielguckiego znanegobardziej jako Matka_Kurka. Proces był odpowiedzią na tekst: http://www.kontrowersje.net/tresc/polska_rzadza_dwa_ruskie_cwele_tusk_i_komorowski
Zanim przejdę do sedna pozwolę sobie na kilka uwag pobocznych. Matkę_Kurkę czytam od niedawna, chociaż postać kojarzę od paru ładnych lat, po prostu nieufnie podchodzę do różnego rodzaju neofitów, ale ten chłop budzi moje coraz większe uznanie.
Wielgucki do winy się nie przyznaje, bo jak twierdzi nie można stwierdzić o którego Komorowskiego chodzi: "O bramkarza Legii, czy Komorowskiego z Pułtuska, a może o prezydenta Bronisława Komorowskiego?"
Jak widać podobnie jak w kawale, Sąd już dobrze wie który Komorowski jest "ruskim cwelem", taka tajemnica poliszynel. Dlaczego tak twierdzę, bo też miałem taki przypadek na mojej uczelni. Miałem taki przedmiot o prawie geologicznym itp. No i mieliśmy takie zadanie żeby napisać koncesje. A koncesje były różne a to na wydobywanie węgla, piasku czy innego kruszywa. Z resztą to mało istotne w tym przypadku. No i jak w tego typu pracach część danych musimy sobie wymyślić np. numery działek, nazwy firm, czy nazwiska prezesów i takie tam. Niektórzy jak współpracowników mieli Chucka Norissa, Misia Koralgola, Krzysia Ibisza itp. mniej lub bardziej autentyczne postacie. To ja sobie wymyśliłem, że ja sobie firmę ubiegającą się o koncesję nazwę "WSIkomoruski joint venture" z siedzibą w Moskwie przy ulicy Targowickiej 1792 i dodałem kilka fikcyjnych nazwisk np. Zchetyna.
No i doktor normalnie lepiej niż Pan sędzia wiedział o kogo chodzi i to bez nazwisk!!! I burczał coś, że obraźliwe itp. nie do końca rozumiałem;).
Dziwna sprawa, bo jeśli wszyscy już wiedzą z kim mamy do czynienia to czemu pozwalamy temu stanowi trwać??
A co do Wielguckiego to też mu trzeba przyznać, że niezły jajcarz, bo zwrócił się też do Giertycha, żeby był jego obrońcą, ale ten niestety nie odpowiedział. Matka_Kurka w procesie bronił się sam.
A co do meritum sprawy to podziwiam gościa, bo by można rzec, że to ideowiec, walczący o pewną symetrię w dyskursie. Nie uznaje braku symetrii jaki dziś mamy w mediach. Kaczyńskich zawsze można było obrzucać błotem, lżyć, a Komoruskiego i Tuskałkę już nie, bo to obraza "organu konstytucyjnego". Nawet Majewskiego z TVNu wyjebali, bo już mu się znudziło obśmiewanie Kaczorów.
Za czasów mrocznej IV RP każda bzdura była rozdmuchiwana a już za Tuskałkę każda afera rozbrajana. I tu nasuwa się jednoznaczny wniosek: jeśli chcecie mieć Rząd w którym nie będzie przewałów, bo wszystkie media będą mu patrzeć na ręce to wybierzcie Prawo i Sprawiedliwość;)
O książkach za dużo tu nie pisałem. Krótki kurs samoobrony intelektualnej porywającą lekturą nie jest, ale dla początkującego może być przydatna.
Książka pisana językiem aż nadto prostym. Dla osoby która liznęła tematu nie wnosi nic, ale za to poprawnie napisana. Są też liczne przykłady, pozwalające zrozumieć o co chodzi.
Z książki dowiadujemy się, że można opowiedzieć dowolną bzdurę jeśli ubierzemy ją w ładne słowa, często obce lub trudne, dodając do tego odpowiednią dykcje.
Zaciekawił mnie w książce fragment o żargonie. Zaciekawił mnie dlatego, bo to pierwsza rzecz w tej książce, której jeszcze nigdzie nie czytałem, ale się już wielokrotnie spotkałem w życiu codziennym i przemyślałem.
Otóż często bywa tak, że wykładowca akademicki, nauczyciel czy ktoś inny używa fachowego języka, żeby ukryć swoją niekompetencje. Oczywiście na pewnym poziomie ciężko jest dyskutować bez specjalistycznych haseł, ale każdy fachowiec powinien umieć przetłumaczyć to co powiedział na ludzki język laikowi, kiedy przyjdzie taka potrzeba. Często bywa tak, że ludzie niedokształceni posługując się fachowymi terminami, ponieważ zamiast zrozumieć o czym się uczą po prostu wkuwali na blachę. Zresztą dla kompletnego laika bełkot od mowy fachowej jest nierozróżnialny.
Używanie dużej liczby trudnej terminologi służyć może podwyższeniu prestiżu naszej wypowiedzi. Po postu wtedy brzmimy mądrzej lub żeby truizm sprzedać jako niezwykle wyszukane przemyślenie.
Mi osobiście szeroki zasób słownika często służy do spławiania idiotów. Po prostu uważam, że debilowi nie da się wytłumaczyć, że jest debilem. Wystarczy ubrać twierdzenie w ładniejsze słowa i problem z głowy. Najlepiej używać terminologi, której nasz szanowny adwersarz nie znajdzie w wikipedii. W 99% taki geniusz kapituluje.
A wracając do meritum, to książkę polecam raczej ludziom młodym którzy nie mieli styczności z trudniejszymi dziełami. Jest tu trochę metodologii naukowej, trochę retoryki i logiki. Zresztą tu są zebrane wszystkie podstawy, których trzeba byłoby szukać po kilkunastu książkach.
Nasz blog wygląda już całkiem po ludzku, czyli wygląd doszlusował właśnie do poziomu merytorycznego bloga;)
Co bardziej spostrzegawczy czytelnicy pewnie zauważyli, że oprócz slidera przybyło też okienko twittera w którym niedługo też będziemy się dzielić naszymi unikalnymi przemyśleniami... tylko ogarniemy co i jak.
Coraz większymi krokami nadchodzi czas przesilenia. Ten system musi paść. Czy odbędzie się to bezkrwawo? Nie sądzę!
Jakoś tydzień temu Geolog dał mi cynk, ale nie za bardzo miałem czas się tym zająć, za co przepraszam. A sprawa jest poważna, bo to chodzi o Bezpieczeństwo Narodowe. Tekst ustawy jak i film streszczający poniżej.
Ustawa ma takie poważne buble jak np. fakt, że "służby" państw "pomagające", "ćwiczące" mogą pochodzić spoza terenu Schengen, czyli może być o np. Wojsko rosyjskie wezwane przez Komoruskiego, czy też Białoruskie. Krótko mówiąc nie chodzi tylko o kraje Unii, co dziwne, bo to w stosunku do nich "ograniczaliśmy suwerenność"(ale oni także w stosunku do nas).
Dziwnie duże są też uprawnienia szefa policji, ABW, który może aż na 90 dni zezwolić(w dużym uproszczeniu) np. na obecność dwóch setek komandosów(na szczęście służby poza Schengen mają ten limit dziesięciokrotnie mniejszy, chociaż może to zmienić Minister właściwy lub Rada ministrów) na terenie naszego kraju i to mając takie same uprawnienia jak nasze służby.
Generalnie wygląda to tak jakby Tusek robił sobie dupochron na wypadek obalenia jego beznadziejnego Rządu. Jeśli komuś z Was wydawało się, że Platfuski dadzą się tak obalić bez rozlewu krwi to jest w błędzie. Ja rozumiem ten tok myślenia, bo z resztą sam tak rozumowałem, że jeśli wojsko jest w rozkładzie a policji płaci się nędzne grosze to władza nie ma ochrony. Okazuje się, że w razie czego sobie ją zaimportuje.
USTAWA
z dnia
o
udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej1)
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady udziału zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzonych przez
funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Państwowej Straży
Pożarnej.
2. Ustawy
nie stosuje się do wspólnych operacji koordynowanych przez Europejską
Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach
Państw Członkowskich Unii Europejskiej „FRONTEX” oraz wspólnych działań
ratowniczych prowadzonych przez Morską Służbę Poszukiwania i
Ratownictwa.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
wspólne operacje – wspólne działania prowadzone na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników:
a)
w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych działań w celu
ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania
przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników
Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
b)
w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi
wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu
ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania
przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników
Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
c)
w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o
której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w
sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami
interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach
kryzysowych (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 73) – prowadzone
przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji;
2)
wspólne działania ratownicze – działania ratownicze, o których mowa w
art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z 2010 r. Nr 57,
poz. 353 oraz z 2012 r. poz. 908), prowadzone na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy lub pracowników
Państwowej Straży Pożarnej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników;
3)
państwo wysyłające – państwo, którego funkcjonariusze lub pracownicy
uczestniczą we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4)
organ państwa wysyłającego – organ, któremu na mocy prawa państwa
wysyłającego podlegają służby właściwe do udziału we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych;
5)
zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy – funkcjonariusze lub
pracownicy służb państwa wysyłającego uczestniczący we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych.
Art. 3.
1. Z wnioskiem do organu państwa wysyłającego o udział zagranicznych
funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych
działaniach ratowniczych, zwanym dalej „wnioskiem”, występuje:
1)
Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant
Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, jeżeli przewidywany okres pobytu zagranicznych
funkcjonariuszy lub pracowników państw członkowskich Unii Europejskiej,
zwanej dalej „UE”, lub innych państw stosujących dorobek Schengen nie
przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a ich liczba nie przekracza 200 osób,
2)
minister właściwy do spraw wewnętrznych – z urzędu lub na wniosek
Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej,
Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, Szefa Biura Ochrony
Rządu albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli:
a)
przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników
państw członkowskich UE lub innych państw stosujących dorobek Schengen
przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub ich liczba przekracza 200 osób,
b)
we wspólnych operacjach, o których mowa w pkt 1, biorą udział
funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa w
art. 2 pkt 1,
c) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 1,
d)
przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników
z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku
Schengen, nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a ich liczba nie przekracza 20 osób,
e)
we wspólnej operacji, o której mowa w pkt 1, po polskiej stronie biorą
udział wyłącznie funkcjonariusze lub pracownicy Biura Ochrony Rządu,
3) Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli:
a)
przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników
z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku
Schengen przekracza 90 dni od dnia ich wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub ich liczba przekracza 20 osób,
b) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 2 lit. d
– zwani dalej „organem wnioskującym”.
2. Organ wnioskujący kieruje wniosek do organu państwa wysyłającego:
1) bezpośrednio – w przypadku:
a) wspólnych operacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b,
b)
wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących
dorobku Schengen;
2)
za pośrednictwem punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 145j ust. 1
pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr
287, poz. 1687, z późn. zm.2)) albo w art. 147v ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.3))
– w przypadku wspólnych operacji, innych niż wymienione w pkt 1, lub
działań w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę
interwencyjną;
3)
za pośrednictwem stanowiska kierowania, o którym mowa w art. 10 ust. 1
pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.4)) – w przypadku wspólnych działań ratowniczych.
3. We wniosku określa się:
1) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;
2) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;
3) obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być prowadzone;
4) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) rodzaj służb, które mają uczestniczyć we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;
6) przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania.
4.
Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant
Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych o skierowaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
5.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych niezwłocznie powiadamia Prezesa
Rady Ministrów o skierowaniu do organu państwa wysyłającego wniosku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d.
Art. 4.
1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku przez organ państwa
wysyłającego organ wnioskujący dokonuje z organem państwa wysyłającego
ustaleń dotyczących wspólnej operacji lub wspólnego działania
ratowniczego i sporządza wykaz ustaleń, zwany dalej „wykazem”.
2. W wykazie określa się w szczególności:
1) nazwę państwa wysyłającego;
2) organy państwa wysyłającego;
3) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;
4) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;
5)
obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze
mają być prowadzone, i przewidywaną trasę przejazdu zagranicznych
funkcjonariuszy lub pracowników przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
6) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7)
datę i przewidywane miejsce wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i wyjazdu z tego terytorium, środek transportu służący do tego
celu oraz jego oznakowanie;
8) sposób przemieszczania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
9) rodzaj służb uczestniczących we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;
10)
liczbę zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, ich imiona,
nazwiska i stopnie, oraz – w przypadku realizacji zadań związanych z
dostępem do informacji niejawnych – numery dokumentów uprawniających
do dostępu do informacji niejawnych;
11)
imię, nazwisko oraz stopień funkcjonariusza lub imię i nazwisko
pracownika koordynującego wspólną operację lub wspólne działanie
ratownicze;
12) imię, nazwisko oraz stopień dowódcy zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;
13) imiona i nazwiska oficerów łącznikowych;
14)
potrzebę używania w pojazdach służbowych zagranicznych funkcjonariuszy
lub pracowników atrybutów pojazdów uprzywilejowanych;
15)
ilość i rodzaj wwożonej broni palnej, amunicji, materiałów
pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego oraz sprzętu
niezbędnego do przeprowadzenia wspólnej operacji lub wspólnego działania
ratowniczego, w tym środków leczniczych oraz zwierząt; w przypadku
broni palnej należy dodatkowo określić jej serię, numer oraz model
i kaliber każdego egzemplarza;
16) warunki zakwaterowania zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;
17) częstotliwości radiowe, których będą mogli używać zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy;
18)
język lub języki komunikowania się zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników z polskimi funkcjonariuszami lub pracownikami;
19) przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania.
3.
Organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wykaz organowi państwa
wysyłającego oraz właściwym terytorialnie jednostkom organizacyjnym
Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biuru Ochrony
Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego uczestniczącym we wspólnej
operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.
Art. 5.
1. Wspólne operacje lub wspólne działania ratownicze koordynuje
właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji, komendant oddziału
Straży Granicznej, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej,
dyrektor delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub osoba
wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu – w zależności od rodzaju
służby, której funkcjonariusze lub pracownicy biorą udział we wspólnej
operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.
2.
Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy
więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, minister
właściwy do spraw wewnętrznych wyznacza osobę koordynującą wspólną
operację.
Art. 6.
1. Nadzór nad wspólnymi operacjami lub wspólnymi działaniami
ratowniczymi sprawuje Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży
Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, Szef Biura
Ochrony Rządu lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – w
zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub pracownicy
biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.
2.
Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy
więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, nadzór nad
wspólną operacją sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych.
Art. 7.
Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, korzystają z ochrony
prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają prawo do:
1) noszenia munduru służbowego;
2) okazywania legitymacji służbowej;
3)
wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni
palnej, amunicji oraz materiałów pirotechnicznych i środków przymusu
bezpośredniego;
4) użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji:
a)
w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie
lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej
osoby,
b)
w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2–9 ustawy z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji i w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym do bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie
lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej
osoby – na rozkaz dowódcy;
5)
zastosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 16
ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w sposób i w trybie
określonych w tej ustawie;
6) użycia materiałów pirotechnicznych w sposób określony dla funkcjonariuszy Policji;
7)
wykonywania czynności, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 6
kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną
operację jest komendant wojewódzki Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12
października 1990 r. o Straży Granicznej – w przypadku gdy
koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży
Granicznej, w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.5))
– w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana
przez Szefa Biura Ochrony Rządu lub w art. 23 ustawy z dnia 24 maja
2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.
U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.6))
– w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest dyrektor
delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w sposób i w trybie
określonych w tych ustawach;
8)
podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o
których mowa w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137);
9)
posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w
tym środków łączności i środków obserwacji technicznej, a także – na
zasadach określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji –
pojazdów służbowych lub statków powietrznych i jednostek pływających.
2.
Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach,
korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 4–8, pod
dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.
3.
Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 9, przysługują również
zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.
Art. 9. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych działaniach ratowniczych mają prawo do:
1) noszenia munduru służbowego;
2) okazywania legitymacji służbowej;
3)
posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w
tym służbowych środków łączności i środków obserwacji technicznej oraz
pojazdów służbowych lub statków powietrznych i jednostek pływających;
4)
korzystania z dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych,
komunalnych i prywatnych oraz z komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i
środków gaśniczych – w zakresie niezbędnym do prowadzenia wspólnych
działań ratowniczych.
2.
Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przysługują również
zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.
3.
Do kierującego wspólnym działaniem ratowniczym stosuje się przepis art.
21 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej.
Art. 10.
Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, mogą używać
częstotliwości radiowych, które zostały im wskazane przez właściwy organ
wnioskujący.
Art. 11.
Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego mogą użyczać zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom
sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia wspólnych operacji lub wspólnych
działań ratowniczych.
Art. 12.
1. Przed przystąpieniem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników
do wspólnej operacji właściwa jednostka organizacyjna Policji, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
prowadzi szkolenie w zakresie zasad udziału we wspólnej operacji, w
szczególności zasad i warunków użycia broni palnej i stosowania środków
przymusu bezpośredniego.
2.
W uzasadnionych przypadkach jednostka, o której mowa w ust. 1,
odstępuje od przeprowadzenia szkolenia i przedstawia zagranicznym
funkcjonariuszom lub pracownikom, przetłumaczony na język angielski lub
inny uzgodniony język, wyciąg z przepisów prawnych, dotyczących zasad
udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia
broni palnej i stosowania środków przymusu bezpośredniego.
Art. 13.
Okresy, w których zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy przebywają
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, biorąc udział we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, nie są uważane za
okresy pobytu wpływające na zmianę miejsca zamieszkania dla celów
opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z prawem Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art.14.
Służbowe środki transportowe zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników, zarejestrowane i dopuszczone do ruchu drogowego na
podstawie przepisów obowiązujących w państwie wysyłającym, dopuszcza się
do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wyposażone
w tablice rejestracyjne, a kierujący pojazdem posiada wydany przez
właściwe władze państwa wysyłającego, dokument stwierdzający
zarejestrowanie pojazdu oraz dopuszczenie go do ruchu drogowego.
Art. 15.
Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy podlegają takim samym
opłatom, pobieranym za korzystanie z dróg publicznych na podstawie
przepisów ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych
oraz Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 931 i 951) oraz
ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r.
Nr 19, poz. 115, z późn. zm.7)), jak funkcjonariusze Policji.
Art. 16.
Dokumentem uprawniającym zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników
do kierowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej służbowymi
środkami transportowymi, w tym statkami powietrznymi i jednostkami
pływającymi, jest prawo jazdy lub inne pozwolenie wydane przez właściwy
organ państwa wysyłającego.
Art. 17.
Służbowe pojazdy samochodowe zarejestrowane w państwie wysyłającym mogą
być używane jako pojazdy uprzywilejowane, o których mowa w art. 2 pkt
38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, na
zasadach określonych w tej ustawie.
Art. 18.
Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, są uprawnieni do ulg
przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego
przysługujących funkcjonariuszom Policji i Straży Granicznej na
zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach
do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1138).
Art. 19.
1. Należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez podmioty
lecznicze zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, którzy są
obywatelami państw niebędących członkami UE lub Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), biorącym udział we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych pokrywane są w ramach
limitu wydatków przewidzianych w części budżetu państwa, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że
przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią
inaczej.
2. Jeżeli
wspólne operacje są podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych działającego na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub z udziałem funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, należności, o których mowa w ust. 1, pokrywają
proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we wspólną operację
funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów części
budżetowych, którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy
wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.
Art. 20.
W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r.
poz. 576) w art. 3 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:
„2b)
broni i amunicji stanowiących uzbrojenie zagranicznych funkcjonariuszy
biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia ... o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.
Art. 21.
W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1329) w art. 2
po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4.
Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych,
przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez zagranicznych
funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa
w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia … o udziale zagranicznych funkcjonariuszy
lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.
Art. 22.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz.
1027, z późn. zm.8)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12 po pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10)
art. 19 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub
pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach
ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”;
2) w art. 13a pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) o których mowa w art. 12 pkt 2–6, 9 i 10, art. 12a oraz art. 26”.
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o
broni i amunicji, ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego i ustawę z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2011 r. Nr 217, poz. 1280 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz.
627, 664, 908 i 951.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2011 r. Nr 117, poz. 677, Nr 170, poz. 1015, Nr 171, poz. 1016 i Nr
230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 769 i 951.
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2009 r. Nr 18, poz. 97, z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz.
1228, Nr 238, poz. 1578 i Nr 239, poz. 1589, z 2011 r. Nr 117, poz. 677,
Nr 171, poz. 1016 i Nr 207, poz. 1230 oraz z 2012 r. poz. 664.
5)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2008
r. Nr 66, poz. 402, z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 85, poz. 716, z 2010
r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr
117, poz. 677 oraz z 2012 r. poz. 664.
6)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 53, poz.
273, Nr 84, poz. 455, Nr 117, poz. 677 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012
r. poz. 627 i 908.
7)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2007 r. Nr 23, poz. 136 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 54, poz.
326, Nr 218, poz. 1391 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100 i
101, Nr 86, poz. 720 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 106, poz. 675, Nr
152, poz. 1018 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 159,
poz. 945 i Nr 222, poz. 1321 oraz z 2012 r. poz. 472, 965, 1256 i 1445.
8)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr
234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz.
120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz.
800, Nr 98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz.
1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374, z 2010 r. Nr 50, poz. 301,
Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116,
Nr 182, poz. 1228, Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz.
1578, Nr 257, poz. 1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 73, poz.
390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz.
657, Nr 122, poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr 171, poz.
1016, Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378 oraz 2012 r. poz. 123, 1016 i
1342.
Boss to pozycja obowiązkowa dla każdego fana polityki. Może nie jest to przewodnik po świecie w którym obracają się rządzący, ale pozwala zrozumieć niektóre niezrozumiałe dla laika zachowania polityka.
Bohaterem serialu jest Tom Kane, burmistrz Chicago. Kane dowiaduje się, że jest chory na nieuleczalną chorobę neurologiczną, która najprawdopodobniej w dwa lata zrobi z niego roślinę. Do tego czasu mimo niedomagania Kane próbuje utrzymać się na stołka.
Dla wielu z Was może od razu wydawać się niezrozumiałe, dlaczego tak poważnie chory człowiek próbuje dalej rządzić. Wielu powiedziałoby, że ostatnie lata życia woleliby spędzić w inny sposób np. z rodziną w domu. Otóż władza dla takich ludzi jak Kane, których w polityce jest na pęczki najwyższą wartością jest władza, ale i walka. Tacy ludzie to urodzeni fajterzy wręcz upajający się adrenaliną.
Ale to tyle rysu psychologicznego.
Może zabrzmi to jak truizm, ale polityką nie rządzą sentymenty. Tu jest tylko pragmatyzm. Handluje się wszystkim. Dawni rywale mogą nagle stanąć po naszej stronie, gdy nadarzy się okazja na zysk. Przy czym oczywiste jest, że lojalność to też waluta. Dziś podkładający sobie świnie politycy mogą wylądować w jednym biznesie np. Arłukowicz-Tusk.
W Bossie jest chyba pokazane nawet dobitniej. Ponadto w serialu pokazane jest dość dobrze, że politycy z jednego środowiska mogą żreć się pod dywanem przy tym w oczach opinii publicznej uchodzić za przyjaciół.
Przez pryzmat mediokracji może niektórym wydawać się, że wszystkie gesty w polityce kierowane są do publiczności, otóż niekoniecznie. Nie zawsze liczy się PRowski zysk. Czasem puszcza się oczko do towarzyszy lub też daje do zrozumienia innym polityką. Jest to swoisty język przekazu. Pozornie jakiś gest może wydawać się z punktu widzenia gawędzi strzałem w piętę, sztuczną ustawką a jest jasnym komunikatem dla innego środowiska. Podobny gest niedawno pokazał Palikot odwiedzając Jaruzela w szpitalu. Pod względem PRowskim strzał w stopę, ale taktycznie strzał w dziesiątkę.
Gest Palikota miał pokazać leberałom z SLD i PO, że jest nowy pupilek radzwiedzki i mediów.
Innym aspektem w filmie jest wyraźna doraźność posunięć w myśl zasady: Przeżyć jeden dzień, potem następny i następny... Normalnie jak nasz Donek, który już tak 5 lat ciągnie.
W serialu mamy też trochę dwuznaczności i ozdobników czasami wręcz bzdur, ale w całokształcie daje radę.
Polecam!
Reszta odcinków tu: http://zalukaj.tv/sezon-serialu/boss,776/
Zachęcam do dyskusji!
