Czy Donald T. będzie pacyfikował?

Coraz większymi krokami nadchodzi czas przesilenia. Ten system musi paść. Czy odbędzie się to bezkrwawo? Nie sądzę!

Jakoś tydzień temu Geolog dał mi cynk, ale nie za bardzo miałem czas się tym zająć, za co przepraszam. A sprawa jest poważna, bo to chodzi o Bezpieczeństwo Narodowe. Tekst ustawy jak i film streszczający poniżej.


Ustawa ma takie poważne buble jak np. fakt, że "służby" państw "pomagające", "ćwiczące" mogą pochodzić spoza terenu Schengen, czyli może być o np. Wojsko rosyjskie wezwane przez Komoruskiego, czy też Białoruskie. Krótko mówiąc nie chodzi tylko o kraje Unii, co dziwne, bo to w stosunku do nich "ograniczaliśmy suwerenność"(ale oni także w stosunku do nas).

Dziwnie duże są też uprawnienia szefa policji, ABW, który może aż na 90 dni zezwolić(w dużym uproszczeniu) np. na obecność dwóch setek komandosów(na szczęście służby poza Schengen mają ten limit dziesięciokrotnie mniejszy, chociaż może to zmienić Minister właściwy lub Rada ministrów)  na terenie naszego kraju i to mając takie same uprawnienia jak nasze służby.

Generalnie wygląda to tak jakby Tusek robił sobie dupochron na wypadek obalenia jego beznadziejnego Rządu. Jeśli komuś z Was wydawało się, że Platfuski dadzą się tak obalić bez rozlewu krwi to jest w błędzie. Ja rozumiem ten tok myślenia, bo z resztą sam tak rozumowałem, że jeśli wojsko jest w rozkładzie a policji płaci się nędzne grosze to władza nie ma ochrony. Okazuje się, że w razie czego sobie ją zaimportuje.

USTAWA

z dnia

o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej¹⁾

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady udziału zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzonych przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Państwowej Straży Pożarnej.

2. Ustawy nie stosuje się do wspólnych operacji koordynowanych przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej „FRONTEX” oraz wspólnych działań ratowniczych prowadzonych przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) wspólne operacje – wspólne działania prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników:

a) w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych działań w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

b) w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

c) w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 73) – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji;

2) wspólne działania ratownicze – działania ratownicze, o których mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z 2010 r. Nr 57, poz. 353 oraz z 2012 r. poz. 908), prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy lub pracowników Państwowej Straży Pożarnej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

3) państwo wysyłające – państwo, którego funkcjonariusze lub pracownicy uczestniczą we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

4) organ państwa wysyłającego – organ, któremu na mocy prawa państwa wysyłającego podlegają służby właściwe do udziału we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych;

5) zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy – funkcjonariusze lub pracownicy służb państwa wysyłającego uczestniczący we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych.

Art. 3. 1. Z wnioskiem do organu państwa wysyłającego o udział zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, zwanym dalej „wnioskiem”, występuje:

1) Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanej dalej „UE”, lub innych państw stosujących dorobek Schengen nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ich liczba nie przekracza 200 osób,

2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – z urzędu lub na wniosek Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, Szefa Biura Ochrony Rządu albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli:

a) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników państw członkowskich UE lub innych państw stosujących dorobek Schengen przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ich liczba przekracza 200 osób,

b) we wspólnych operacjach, o których mowa w pkt 1, biorą udział funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1,

c) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 1,

d) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen, nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ich liczba nie przekracza 20 osób,

e) we wspólnej operacji, o której mowa w pkt 1, po polskiej stronie biorą udział wyłącznie funkcjonariusze lub pracownicy Biura Ochrony Rządu,

3) Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli:

a) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen przekracza 90 dni od dnia ich wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ich liczba przekracza 20 osób,

b) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 2 lit. d

– zwani dalej „organem wnioskującym”.

2. Organ wnioskujący kieruje wniosek do organu państwa wysyłającego:

1) bezpośrednio – w przypadku:

a) wspólnych operacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b,

b) wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen;

2) za pośrednictwem punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 145j ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.²⁾) albo w art. 147v ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.³⁾) – w przypadku wspólnych operacji, innych niż wymienione w pkt 1, lub działań w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną;

3) za pośrednictwem stanowiska kierowania, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.⁴⁾) – w przypadku wspólnych działań ratowniczych.

3. We wniosku określa się:

1) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

2) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

3) obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być prowadzone;

4) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

5) rodzaj służb, które mają uczestniczyć we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;

6) przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania.

4. Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych o skierowaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych niezwłocznie powiadamia Prezesa Rady Ministrów o skierowaniu do organu państwa wysyłającego wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d.

Art. 4. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku przez organ państwa wysyłającego organ wnioskujący dokonuje z organem państwa wysyłającego ustaleń dotyczących wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego i sporządza wykaz ustaleń, zwany dalej „wykazem”.

2. W wykazie określa się w szczególności:

1) nazwę państwa wysyłającego;

2) organy państwa wysyłającego;

3) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

4) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

5) obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być prowadzone, i przewidywaną trasę przejazdu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

7) datę i przewidywane miejsce wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyjazdu z tego terytorium, środek transportu służący do tego celu oraz jego oznakowanie;

8) sposób przemieszczania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

9) rodzaj służb uczestniczących we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;

10) liczbę zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, ich imiona, nazwiska i stopnie, oraz – w przypadku realizacji zadań związanych z dostępem do informacji niejawnych – numery dokumentów uprawniających do dostępu do informacji niejawnych;

11) imię, nazwisko oraz stopień funkcjonariusza lub imię i nazwisko pracownika koordynującego wspólną operację lub wspólne działanie ratownicze;

12) imię, nazwisko oraz stopień dowódcy zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

13) imiona i nazwiska oficerów łącznikowych;

14) potrzebę używania w pojazdach służbowych zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników atrybutów pojazdów uprzywilejowanych;

15) ilość i rodzaj wwożonej broni palnej, amunicji, materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego oraz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego, w tym środków leczniczych oraz zwierząt; w przypadku broni palnej należy dodatkowo określić jej serię, numer oraz model i kaliber każdego egzemplarza;

16) warunki zakwaterowania zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

17) częstotliwości radiowe, których będą mogli używać zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy;

18) język lub języki komunikowania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z polskimi funkcjonariuszami lub pracownikami;

19) przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania.

3. Organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wykaz organowi państwa wysyłającego oraz właściwym terytorialnie jednostkom organizacyjnym Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biuru Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego uczestniczącym we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

Art. 5. 1. Wspólne operacje lub wspólne działania ratownicze koordynuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji, komendant oddziału Straży Granicznej, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, dyrektor delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu – w zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub pracownicy biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych wyznacza osobę koordynującą wspólną operację.

Art. 6. 1. Nadzór nad wspólnymi operacjami lub wspólnymi działaniami ratowniczymi sprawuje Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, Szef Biura Ochrony Rządu lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – w zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub pracownicy biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, nadzór nad wspólną operacją sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Art. 7. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) okazywania legitymacji służbowej;

3) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji oraz materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego;

4) użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji:

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2–9 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji i w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby – na rozkaz dowódcy;

5) zastosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 16 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w sposób i w trybie określonych w tej ustawie;

6) użycia materiałów pirotechnicznych w sposób określony dla funkcjonariuszy Policji;

7) wykonywania czynności, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant wojewódzki Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży Granicznej, w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.⁵⁾) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu lub w art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.⁶⁾) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest dyrektor delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

8) podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137);

9) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym środków łączności i środków obserwacji technicznej, a także – na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – pojazdów służbowych lub statków powietrznych i jednostek pływających.

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach, korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 4–8, pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 9, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.

Art. 9. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych działaniach ratowniczych mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) okazywania legitymacji służbowej;

3) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym służbowych środków łączności i środków obserwacji technicznej oraz pojazdów służbowych lub statków powietrznych i jednostek pływających;

4) korzystania z dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych oraz z komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych – w zakresie niezbędnym do prowadzenia wspólnych działań ratowniczych.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.

3. Do kierującego wspólnym działaniem ratowniczym stosuje się przepis art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 10. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, mogą używać częstotliwości radiowych, które zostały im wskazane przez właściwy organ wnioskujący.

Art. 11. Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego mogą użyczać zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych.

Art. 12. 1. Przed przystąpieniem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników do wspólnej operacji właściwa jednostka organizacyjna Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego prowadzi szkolenie w zakresie zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia broni palnej i stosowania środków przymusu bezpośredniego.

2. W uzasadnionych przypadkach jednostka, o której mowa w ust. 1, odstępuje od przeprowadzenia szkolenia i przedstawia zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, przetłumaczony na język angielski lub inny uzgodniony język, wyciąg z przepisów prawnych, dotyczących zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia broni palnej i stosowania środków przymusu bezpośredniego.

Art. 13. Okresy, w których zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, biorąc udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, nie są uważane za okresy pobytu wpływające na zmianę miejsca zamieszkania dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z prawem Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 14. Służbowe środki transportowe zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, zarejestrowane i dopuszczone do ruchu drogowego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie wysyłającym, dopuszcza się do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wyposażone w tablice rejestracyjne, a kierujący pojazdem posiada wydany przez właściwe władze państwa wysyłającego, dokument stwierdzający zarejestrowanie pojazdu oraz dopuszczenie go do ruchu drogowego.

Art. 15. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy podlegają takim samym opłatom, pobieranym za korzystanie z dróg publicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 931 i 951) oraz ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.⁷⁾), jak funkcjonariusze Policji.

Art. 16. Dokumentem uprawniającym zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników do kierowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej służbowymi środkami transportowymi, w tym statkami powietrznymi i jednostkami pływającymi, jest prawo jazdy lub inne pozwolenie wydane przez właściwy organ państwa wysyłającego.

Art. 17. Służbowe pojazdy samochodowe zarejestrowane w państwie wysyłającym mogą być używane jako pojazdy uprzywilejowane, o których mowa w art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, na zasadach określonych w tej ustawie.

Art. 18. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, są uprawnieni do ulg przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego przysługujących funkcjonariuszom Policji i Straży Granicznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1138).

Art. 19. 1. Należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez podmioty lecznicze zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, którzy są obywatelami państw niebędących członkami UE lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), biorącym udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych pokrywane są w ramach limitu wydatków przewidzianych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.

2. Jeżeli wspólne operacje są podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych działającego na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub z udziałem funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, należności, o których mowa w ust. 1, pokrywają proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we wspólną operację funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów części budżetowych, którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.

Art. 20. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576) w art. 3 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:

„2b) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia ... o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

Art. 21. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1329) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia … o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

Art. 22. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.⁸⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 12 po pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:

„10) art. 19 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”;

2) w art. 13a pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) o których mowa w art. 12 pkt 2–6, 9 i 10, art. 12a oraz art. 26”.

Art. 23. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

1 ⁾ Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego i ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

2 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1280 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 908 i 951.

3 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 677, Nr 170, poz. 1015, Nr 171, poz. 1016 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 769 i 951.

4 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 18, poz. 97, z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228, Nr 238, poz. 1578 i Nr 239, poz. 1589, z 2011 r. Nr 117, poz. 677, Nr 171, poz. 1016 i Nr 207, poz. 1230 oraz z 2012 r. poz. 664.

5 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2008 r. Nr 66, poz. 402, z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 85, poz. 716, z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 117, poz. 677 oraz z 2012 r. poz. 664.

6 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 53, poz. 273, Nr 84, poz. 455, Nr 117, poz. 677 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627 i 908.

7 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 23, poz. 136 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 54, poz. 326, Nr 218, poz. 1391 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100 i 101, Nr 86, poz. 720 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 106, poz. 675, Nr 152, poz. 1018 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 159, poz. 945 i Nr 222, poz. 1321 oraz z 2012 r. poz. 472, 965, 1256 i 1445.

8 ⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374, z 2010 r. Nr 50, poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116, Nr 182, poz. 1228, Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578, Nr 257, poz. 1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122, poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr 171, poz. 1016, Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378 oraz 2012 r. poz. 123, 1016 i 1342.